Ταινίες των 60s που πρέπει να δεις!

Σήμερα τα πράγματα είναι απλά. Μια είναι η ταινία σταθμός για την δεκαετία του 1960.

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ.


Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας, τα λέμε την άλλη εβδομάδα. Τι; Θέλετε και άλλες;
Η συνέχεια του άρθρου απευθύνεται σε αυτούς τους λίγους περίεργους που δεν
ευχαριστιούνται με τίποτα..

1) 2001: A space odyssey (1968)

Μια από τις σημαντικότερες ταινίες που έχουν δημιουργηθεί. Η Οδύσσεια του διαστήματος είναι ένα τόσο συγκλονιστικό και τόσο πάρα-πολύ-μπροστά-για-την-εποχή-του κατόρθωμα και οπτικά και ουσιαστικά, που δεν ξέρω αν μπορώ να σας το μεταφέρω. Τα περισσότερα από τα εύσημα πάνε στον master του είδους, τον Κύριο Stanley Kubrick. Βέβαια, δε θα μπορούσα να παραλείψω μια μικρή λεπτομέρεια. Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑ-ΡΕ-ΤΗ. (ο πρώτος διάλογος ακούγεται μετά το 25ο λεπτό). Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Αν είσαι ‘σινεφίλ’ ή γενικά αν θες να δεις το 8ο θαύμα του σύγχρονου κόσμου, τότε είναι must. Να είσαι προετοιμασμένος και στο τέλος δεν θα το μετανιώσεις. Το opening scene, η μουσική, ο HAL, τα εφέ που χρησιμοποιούνται (για τα οποία πήρε Oscar) είναι όλα είναι αψεγάδιαστα. Ένα  πραγματικό διαμάντι της 7ης τέχνης. 

2) Psycho (1960)

Το είπα και το έκανα. Ψυχώ κυρίες και κύριοι. Κάτι το οποίο ίσως να μην ξέρουν πολλοί είναι το εξής: Η Paramount Pictures έδωσε στον Χίτσκοκ ένα πολύ μικρό budget, επειδή δεν τρελενόντουσαν με το concept και γενικά πίστευαν ότι η ταινία θα ήταν αποτυχία. Όταν τελικά έγινε το μπαμ με το ‘Ψυχώ’, ο Χίτσκοκ έβγαλε μια περιουσία. Αδύνατο μην την έχετε ακούσει καθώς αποτελεί μια από τις πιο iconic ταινίες με πολλές αναφορές στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα (βλέπε σκηνή του ντουζ, μουσική, κτλ). Η ανεπανάληπτη ερμηνεία του Anthony Perkins ως Norman Bates θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μας. 

3) Dr. Strangelove (1964)

S.O.S Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα ή Πώς έμαθα να πάψω να ανησυχώ και να αγαπώ τη βόμβα. Αυτός είναι ολόκληρος ο τίτλος. Κάτι λιτό και απέριττο για το επόμενο gem.  Τη σκηνοθεσία και την παραγωγή έχει αναλάβει ο ένας και μοναδικός Stanley Kubrick. Πρωταγωνιστεί ο απίστευτος Peter Sellers όχι σε ένα, όχι σε δύο, αλλά σε τρεις ρόλους. Η μαύρη κωμωδία και η πολιτική σάτιρα για τον Ψυχρό πόλεμο στα καλύτερα της. 

4) The apartment (1960)

Η σωστή η κωμωδία, η τίμια. Η σκηνοθεσία είναι του Billy του Wilder. Ο υπέροχος Jack Lemmon υποδύεται τον C.C. Baxter, έναν μοναχικό εργένη ο οποίος για να ανελιχθεί στην εταιρία που δουλεύει, παραχωρεί ανά διαστήματα το σπίτι του σε 4 ανώτερους του για να ‘στεγάζουν’ τις εξωσυζυγικές τους σχέσεις. Όλα κυλούν ομαλά, μέχρι που η τακτική αυτή προκαλεί επιπτώσεις στην προσωπική του ζωή.

5) 8 ½ (1963)

Ταινία του Φεντερίκο Φελίνι, με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι ως τον γνωστό σκηνοθέτη Γκουίντο Ανσέλμι, ο οποίος βρίσκεται απέναντι σ’ ένα δημιουργικό αδιέξοδο, καθώς προσπαθεί να σκηνοθετήσει τη νέα του ταινία. Το 8 1/2 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα παιχνίδι μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Δε θα πω πολλά. Δείτε την για να αποφασίσετε μόνοι σας. Σε γενικές γραμμές θεωρείται ‘δύσκολη’ ταινία, επομένως αν θέλετε κάτι πιο χαλαρό καλύτερα να την αποφύγετε. 

6) Αλλοίμονο στους νέους (1960)

Αλλοίμονο στους νέους, με τον αγαπημένο μου Δημήτρη Χορν και την διαχρονικά πανέμορφη Μάρω Κοντού σε σκηνοθεσία Σακελλάριου και μουσική Χατζιδάκι. (Need I say more???)  Βασισμένη πάνω στο μύθο του Φάουστ, η ταινία αυτή χαρίζει άφθονο γέλιο και προβληματισμό καθώς θίγει το αιώνιο θέμα του γήρατος.  

7) Υπάρχει και φιλότιμο (1965)

Εντάξει. Κωνσταντάρα σας προτείνω. Δεν πρόκειται για Κισλόβσκι, αλλά και τον πολύ τον Κισλόβσκι τον βαριέται και ο σινεφίλ. Με άλλα λόγια δεν πρόκειται για ένα τρομερά εκλεπτυσμένο και ‘ψαγμένο’ θέαμα, αλλά για μια εξαιρετική κωμωδία με τον βασιλιά του είδους, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Οι συστάσεις είναι περιττές. Ο Μαυρογιαλούρος είναι μάλλον ο πιο αγαπημένος πολιτικός που έχει περάσει από τα ελληνικά δρώμενα και χωρίς άδικο. Μια διαχρονική πολιτική σάτιρα κατάλληλη για ΟΛΟΥΣ!

8) Της κακομοίρας (1963)

Ζήκος για πάντα. Τι να πω τώρα εγώ; Αν δεν το έχετε δει, δείτε το άμεσα! Αντικαταθλιπτικό εξπρές. 

9) Who’s afraid of Virginia Woolf? (1966)

Πλησιάζουμε επικίνδυνο έδαφος. Επίσης μια επιλογή που μπορεί να μην είναι για όλους.  Έχοντας δει και μια θεατρική εκδοχή, έχω να πω ότι το ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ (Βιρτζίνια Γουλφ, Βιρτζίνια Γουλφ …) είναι έργο το οποίο αξίζει σε οποιαδήποτε εκδοχή του. Οι πρωταγωνιστές μας, η Μάρθα και ο Τζορτζ αποδίδονται αριστοτεχνικά από ένα από τα πιο λαμπρά ζευγάρια του hollywood , την Elizabeth Taylor και τον Richard Burton. Ένα emotional rollercoaster θα έλεγε κανείς. Σίγουρα αξίζει το χρόνο σας.

10) Breakfast at Tiffany’s (1960)

Πόσο κλισέ μπορεί να χωρέσει ένα άρθρο; Λίγο ακόμα οπωσδήποτε, καθώς εδώ έχουμε μια από τις πιο iconic ταινίες ever (?). Η εικόνα της Audrey Hepburn έχει μείνει χαραγμένη στις συνειδήσεις ακόμα και αυτών που δεν την έχουν δει. Μαύρο φόρεμα, μαύρα γάντια, μαύρα γυαλιά και διαμάντια από πού αλλού; 

Holly Golightly: He’s all right! Aren’t you, cat? Poor cat! Poor slob! Poor slob without a name! The way I see it I haven’t got the right to give him one. We don’t belong to each other. We just took up one day by the river. I don’t want to own anything until I find a place where me and things go together. I’m not sure where that is but I know what it is like. It’s like Tiffany’s.

Paul Varjak: Tiffany’s? You mean the jewelry store.

Holly Golightly: That’s right. I’m just crazy about Tiffany’s!

Λίγος ακόμα ελληνικός κινηματογράφος..

• Τα κόκκινα φανάρια
• Ξύπνα Βασίλη
• Τα κίτρινα γάντια
• Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα
• Ζητείται ψεύτης

Ευχαριστώ για το χρόνο σας, τα λέμε σύντομα!

Για τη συγγραφική ομάδα του YourDailyLife, γράφει η Μαρία- Ελένη Κεχρή.