Ραδιοφωνικό Θέατρο - Ένα χόμπι για παλαιομοδίτες
Όπως θα καταλάβατε και από τον τίτλο, το σημερινό μας άρθρο απευθύνεται στους πιο ρομαντικούληδες της παρέας. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα βιντάζ και κάπως παραμελημένο - θα έλεγα - μέσο ψυχαγωγίας, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από το ραδιοφωνικό θέατρο.
Είμαι φαν του θεάτρου και γενικά οποιασδήποτε έκφανσης του εδώ και χρόνια. Μια μορφή την οποία αγαπώ και απολαμβάνω πολύ είναι το ραδιοφωνικό θέατρο. Βέβαια, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η ζωή και καθημερινότητα μας πλέον, η θέληση για ζωή και .. γενικά για οτιδήποτε, είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή. Έτσι, δυστυχώς τους τελευταίους μήνες απέχω από αυτό το σπορ.
Πριν αρκετό καιρό, μια φίλη μου, ας την ονομάσουμε Ευδοκία, σε μια από τις συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων που πολύ συχνά έχουμε, μου πρότεινε να παρακολουθήσω μια νέα θεατρική παράσταση με τίτλο ‘ το πάτωμα’. Απλά με ενημέρωσε ότι η παράσταση ήταν μέσω ραδιοφώνου οπότε θα άκουγα μόνο ήχο χωρίς εικόνα (Άλλο που δεν ήθελα). Εγώ με τη σειρά μου σαν καλή φίλη, της υποσχέθηκα ότι θα το ακούσω , κάτι το οποίο προφανώς δεν έγινε ποτέ.
Fast forward λοιπόν στο πρόσφατο παρελθόν·
Σε μία διαδικτυακή αναζήτηση που έκανα μήπως βρω καμιά online παράσταση να δω, τσουπ, πέφτω πάνω ‘στο πάτωμα’. Λέω ‘λες;’ και χωρίς να το πολυσκεφτώ πατάω κλικ. Διαβάζω την υπόθεση, μου καλαρέσει. Πράγματι λοιπόν το βάζω και το ακούω.
Σήμερα δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να μαζευτεί όλη η οικογένεια γύρω από τη σόμπα για να ακούσει το θέατρο της Δευτέρας, because that’s not our thing now, αλλά και πάλι το μέσο δε χάνει την αξία του. Μπορείτε να διαλέξετε κάποια παράσταση, να βάλετε τα ακουστικά σας, να κλείσετε τα μάτια σας και να την ακούσετε πριν πάτε για ύπνο. Είναι όπως όταν ήμασταν μικροί και ακούγαμε κασέτες με παραμύθια πριν κοιμηθούμε (τι; μόνο εμένα με έβαζε η μάνα μου;).
Η ομορφιά της όλης διαδικασίας είναι ότι σε ωθεί να χρησιμοποιήσεις τη φαντασία σου. Τα μόνα ερεθίσματα που δέχεσαι είναι η φωνή του ηθοποιού και η μουσική με τη συνοδεία μερικών ηχητικών εφέ. Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι σου.
Οι κόσμοι που μπορούν να ξεδιπλωθούν μέσα από τη φαντασία μας είναι ανεκτίμητοι. Μας θυμίζουν την παιδικότητα μας . Πιστεύω όλα θα ήταν καλύτερα αν τους επισκεπτόμασταν πιο συχνά.
Το θέατρο σε γενικές γραμμές είναι μια τέχνη αξεπέραστη για εμένα. Τα ερεθίσματα που δίνει και τα συναισθήματα που δημιουργεί δεν περιγράφονται. Μια λέξη θα μπορούσε ίσως να προσεγγίσει την ουσία του. ΚΑΘΑΡΣΗ. Κάθαρση για τη ψυχή και το μυαλό.
Το ραδιοφωνικό, σε σχέση με το ζωντανό θέατρο, έχει ένα ‘προνόμιο’. Δεν έχει σημασία το μέσο μετάδοσης. Υπολογιστής, κινητό, τηλεόραση, τρανζίστορ, πικ απ, ραδιόφωνο, μεγάφωνο. Δεν έχει καμία επίπτωση ούτε αλλοίωση. Απαιτεί μόνο μια αίσθηση και αυτή είναι η ακοή. Όλη την υπόλοιπη δουλειά την κάνει το μυαλό.
Και γιατί να μην βάλω μια ταινία;
Βάλε όσες ταινίες αγαπάς. Μαζί σου. Δεν τις χορταίνουμε ποτέ.
Πάντως, δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ πιάνω πολύ συχνά τον εαυτό μου να κάθεται όλη μέρα μπροστά από μια οθόνη. Θες η δουλειά, θες η σχολή, θες το Netflix, το youtube; Όλη μέρα είμαστε μπροστά από μια οθόνη, όλα τρέχουν τόσο γρήγορα και υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να βάλουμε λίγο φρένο. Μερικές από τις φορές που το καταφέρνουμε αυτό είναι όταν ακούμε μουσική. Ή όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο. Ή όταν βλέπουμε θέατρο. Η΄, ή , ή ... ΧΜΟΥ. Τι θα μπορούσα να κάνω αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάω μέσα στο σπίτι για να χαλαρώσω κανένα διωράκι και να μην τα παίξω τελείως;
Στα λόγια μου έρχεσαι.
Μικρή παρένθεση - υπάρχει πάντα και η επιλογή των audiobooks, των μαγνητοσκοπημένων παραστάσεων, των μονόπρακτων, των απαγγελιών κ.α.
Από εδώ και πέρα, ποιες είναι οι πηγές και οι επιλογές μου;
Πηγή: το διαδίκτυο προφανώς.
Καταφεύγουμε στην τέχνη , γιατί είναι η μόνη μας διαφυγή από αυτό τον κόσμο και οφείλουμε να διαφυλάξουμε την κάθε της στιγμή σαν να είναι η τελευταία.
Παρακάτω σας παραθέτω κάποιες από τις αγαπημένες μου στιγμές.
Ο Κύκλος με την κιμωλία - Έλλη Λαμπέτη
Τηλεοπτική συνέντευξη του Νίκου Καββαδία στο ΡΙΚ το 1965
Το θέατρο της Κυριακής - Η πινακοθήκη των ηλιθίων
Πέγκ, καρδούλα μου (Έλλη Λαμπέτη 1967)
Έλλη Λαμπέτη ~ "Η εβραία" του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Η ΨΕΥΤΡΑ - ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ - JEAN COCTΕΑU
Μελίνα Μερκούρη | «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος»
Οδυσσέας Ελύτης - Το Μονόγραμμα
Ας κλείσουμε τα μάτια και ας ανοίξουμε τα αυτιά μας γιατί χανόμαστε.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Τα λέμε σύντομα!
Για τη συγγραφική ομάδα του YourDailyLife, γράφει η Μαρία- Ελένη Κεχρή.
