Ταινίες των 50s που πρέπει να δεις!
Ύστερα από λαϊκή απαίτηση εκατοντάδων, χιλιάδων αναγνωστών που θαμπώθηκαν με τις γνώσεις μου γύρω από την τέχνη του θεάματος, τις οποίες ξεδίπλωσα σε προηγούμενο άρθρο (δεν το ζήτησε ποτέ κανείς), επέστρεψα για να σας δώσω μερικές ταινίες της δεκαετίας του 50 που πιστεύω ότι αξίζουν.
2) Η κάλπικη λίρα (1955)
Ίσως η καλύτερη ελληνική ταινία για το προσωπικό μου γούστο. Αν δεν είσαι φανατικός του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, γιατί μπορεί να τον θεωρείς βαρετό και ξεπερασμένο, η κάλπικη λίρα θα σου αλλάξει γνώμη. Πρόκειται για μια σπονδυλωτή ταινία που αποτελείται από 4 ιστορίες με κοινό στοιχείο μια κάλπικη λίρα που μεταφέρεται από τη μία ιστορία στην άλλη. Τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Γιώργος Τζαβέλλας. Πρωταγωνιστεί μια χούφτα από τους καλύτερους ηθοποιούς που έχει βγάλει αυτή η χώρα (Λογοθετίδης, Φωτόπουλος, Μακρής, Χορν, Λαμπέτη).
3) Το κορίτσι με τα μαύρα (1956)
Η πρώτη μου επαφή με τον ελληνικό κινηματογράφο ήρθε σχετικά αργά στη ζωή μου και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο. Ως παιδί είχα συνδέσει τις παλιές ελληνικές ταινίες με αυτές της Αλίκης Βουγιουκλάκη (ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ), τις οποίες τότε θεωρούσα παρωχημένες και γλυκανάλατες κωμωδίες (ΕΞΙΣΟΥ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ). ‘Το κορίτσι με τα μαύρα’ είναι μια από τις ταινίες που κατέρριψε αυτό το μύθο. Ένα καθαρόαιμο δράμα στο οποίο πρωταγωνιστεί η Έλλη Λαμπέτη, ενώ στο πλευρό της βρίσκεται ο προσωπικός μου αγαπημένος Δημήτρης Χορν. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Μιχάλης Κακογιάννης. Λατρεμένη τριάδα που μας έχει δώσει άλλη μια εξίσου αγαπημένη ταινία, το ‘Κυριακάτικο ξύπνημα’ (1953).
4) Το τελευταίο ψέμα (1958)
Τρίτη και τελευταία ελληνική ταινία. Ξανά και ξανά γοητευτική και πανέμορφη Έλλη Λαμπέτη σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη. Αν σου αρέσει η Λαμπέτη είναι μια Must-see ταινία στην οποία ξεδιπλώνεται όλο το υποκριτικό της ταλέντο. Το τελευταίο ψέμα διέπεται από μια ακατάληπτη μελαγχολία, από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, η οποία είναι τουλάχιστον σαγηνευτική.
5) Λεωφορείον ο πόθος (1951)
Αχ, τι να πρωτοπώ για το no 5. Marlon Brando στα καλύτερα του (και υποκριτικά και εμφανισιακά) ως Stanley Kowalski , Vivien Leigh ως Blanche DuBois και σκηνοθεσία Elia Kazan, σε σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Tennessee Williams. Πρόκειται για μια ιστορική ταινία που πέρα από όλα τα άλλα, εισάγει το εξής καταπληκτικό στις οθόνες μας· το λεγόμενο method acting του Marlon Brando. Το πιο αξιοσημείωτο και πρωτοποριακό χαρακτηριστικό της ταινίας αυτής είναι το παίξιμο του Brando ο οποίος δίπλα στο θεατρικό και υπερβολικό παίξιμο της Leigh (η οποία έπαιζε όπως συνηθίζοταν τότε), φαίνεται τόσο φυσικός και σύγχρονος. Θα τον αγαπάμε και θα τον θυμόμαστε για πάντα.
6) Οι δώδεκα ένορκοι (1957)
Αγαπημένη. Όχι μόνο για τη δεκαετία του ’50. All time classic. Τρανή απόδειξη ότι μια ταινία για να είναι υπέρτατη δε χρειάζεται ούτε φανταχτερά κοστούμια και σκηνικά, ούτε εξεζητημένα μέσα, ούτε τίποτα. Το μόνο που θέλει είναι 12 υπερταλαντούχους ηθοποιούς, έναν χαρισματικό σκηνοθέτη, ένα δωμάτιο και ένα πολύ, πολύ δυνατό σενάριο.
7) Μάρτυρας κατηγορίας (1957)
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Agatha Cristie. Το γεγονός ότι αυτή η ταινία διαδέχεται τους Δώδεκα ένορκους δεν είναι τυχαίο. Εξίσου λιτά μέσα, ωστόσο το σενάριο (Agatha Cristie, duh) και οι ερμηνείες είναι τόσο δυνατές που θα σας καθηλώσει. Σκηνοθεσία Billy Wilder. Το ξέρω ότι για όλες λέω καλά λόγια αλλά αυτή είναι το κάτι άλλο.
8) Τραγουδώντας στη βροχή (1952)
Musical. Αν είναι για όλους; Μάλλον όχι. Αν θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα; ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ. Πρωταγωνιστεί ο υπερπαραπολυταλαντούχος Gene Kelly, ο οποίος και χορεύει, και τραγουδάει και παίζει και συμφέρει. Εξαιρετικοί συντελεστές, εξαιρετική ταινία. Η σκηνή στην οποία ο πρωταγωνιστής μας χορεύει και τραγουδάει μες στη βροχή είναι από τις προσωπικές αγαπημένες μου σκηνές όλων των εποχών.
9) Μερικοί το προτιμούν καυτό (1959)
50s χωρίς Marilyn δεν γίνονται. Συγνώμη, αλλά έτσι πάει. Πρόκειται για μια απολαυστική κωμωδία στην οποία πρωταγωνιστούν η πανέμορφη Marilyn Monroe, ο Tony Curtis, και ο Jack Lemmon σε σκηνοθεσία Billy Wilder. Ίσως η καλύτερη της ταινία. Το τραγούδι I wanna be loved by you που λέει η Marilyn, θα έλεγε κανείς ότι την εκφράζει, γιατί ίσως τελικά το μόνο που ζήταγε ήταν να βρεθεί κάποιος να την αγαπήσει πραγματικά..
10) Η λεωφόρος της Δύσης (1950)
Alright Mr.Demille, I'm ready for my close-up.
Άλλο ένα διαμάντι. Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι ο σχολιασμός των ταινιών είναι περιττός και διόλου αντικειμενικός. Εδώ πρωταγωνιστεί η Gloria Swanson, η οποία υποδύεται τη Norma Desmond, μια ξεπεσμένη σταρ του βουβού κινηματογράφου η οποία ζει στο δικό της φανταστικό κόσμο κάνοντας όνειρα για μια θριαμβευτική επιστροφή στη μεγάλη οθόνη. Σε αντίθεση με την Norma, η Swanson είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι το Hollywood τη θεωρούσε πλέον ξεπερασμένη και δεν είχε βλέψεις για νέες προοπτικές σε αυτό το χώρο. Ωστόσο, αυτό το πρότζεκτ την ιντρίγκαρε και τελικά δέχτηκε.
Σε περίπτωση που είστε 50s fanatic σαν εμένα και θέλετε κι άλλο, don’t worry, I got your back. Λίγες προτάσεις ακόμα ..
- On the waterfront
- The wild one
- Roman holiday
- Seven year itch
- All about eve
- Ο μεθύστακας
- Λατέρνα, φτώχια και φιλότιμο
Έτσι λακωνικά και κυρίως αντικειμενικά φτάσαμε και σήμερα στο τέλος για όσους άντεξαν. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας, καλή συνέχεια. Εις το επανιδείν!
Για την συγγραφική ομάδα του
YourDailyLife, γράφει η Μαρία – Ελένη Κεχρή.
