Empty the Cages - Η εμπειρία ενος νέου εθελοντή

Ίσως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τη γωνιά του κόσμου που μας αναλογεί. Αυτή είναι η πεμπτουσία του εθελοντισμού. Βλέπουμε κάποιες καταστάσεις που μας στεναχωρούν, παρατηρούμε ότι η κοινωνία και οι πολιτικοί φορείς, παρά την εκ μέρους τους επίκληση ότι είναι αρμόδιοι, δεν αναλαμβάνουν τη δράση που οφείλουν, άρα σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε. Το εύρος δράσης του καθενός ξεχωριστά είναι περιορισμένο, γι’ αυτό σχηματίζουμε εθελοντικές ομάδες με συμπολίτες μας που έχουν ίδιους προβληματισμούς και στόχους με εμάς. Προσωπικά με θλίβει η κατάσταση με τα αδέσποτα ζώα στη χώρα μας, οπότε αποφάσισα να γίνω εθελοντής σε χώρο φιλοξενίας αδέσποτων ζώων. Σκοπός μου με το άρθρο αυτό, είναι να μοιραστώ την εμπειρία που είχα από τις πρώτες επισκέψεις μου στο καταφύγιο ζώων της Νίκαιας.

Η πρώτη επίσκεψή μου στο καταφύγιο ζώων της Νίκαιας ήταν αφυπνιστική. Μέσω μιας δημοσίευσης στα social media πληροφορήθηκα για την ανοιχτή εθελοντική δράση που διοργάνωνε η εθελοντική ομάδα “Empty the Cages”. Η δημοσίευση αυτή καλούσε εθελοντές να επισκεφθούν το καταφύγιο της Νίκαιας Αττικής, για να βοηθήσουν με εργασίες στην καλυτέρευση του χώρου φιλοξενίας των αδέσποτων ζώων. Γινόταν μάλιστα προτροπή προς τους εθελοντές να φέρουν πινέλα, σκαλιστήρια και γυαλόχαρτα για διάφορες εργασίες στο χώρο. Έχοντας μαζί μου μερικά κολάρα και λουριά, καθώς και ξηρά τροφή υψηλής ποιότητας για ενήλικους σκύλους μεσαίου μεγέθους, έφτασα στο καταφύγιο, όπου με υποδέχθηκαν με περίσσεια χαρά τα αδέσποτα σκυλάκια. Για τα ζώα αυτά ήμουν ένας ξένος, δε με είχαν ξαναδεί και έμπαινα στο σπίτι τους. Παρόλα αυτά, έσπευσαν να με προϋπαντήσουν με τόση ευγένεια και ενθουσιασμό που ένιωσα απευθείας φίλος τους. Αφότου τα χάιδεψα, γνώρισα τους φιλόζωους εθελοντές που ήταν επίσης παρόντες στο καταφύγιο. Παρατήρησα με ενδιαφέρον τις εργασίες που λάμβαναν χώρα εκεί, οι οποίες σχετίζονταν κυρίως με την τακτοποίηση του χώρου και την σίτιση των ζώων. Ιδιαίτερη προσοχή δινόταν στην καθαριότητα, ώστε το μέρος να είναι υγιεινό και ευχάριστο για όλους. 

Ανάμεσα στα σκυλιά που συνάντησα εκείνη τη μέρα, την καρδιά μου κέρδισε η Mokka. Πριν 1.5 χρόνο κάτοικοι της Νίκαιας εντόπισαν αυτό το μικρόσωμο σκυλί να τριγυρνά πανικόβλητο, με αποτέλεσμα οι προσπάθειες περισυλλογής του να αποβούν μάταιες. Μετά από καιρό, η Mokka μεταφέρθηκε έγκυος στο καταφύγιο, όπου γέννησε υπό την προστασία και τη φροντίδα των εθελοντών. Τα κουτάβια της Mokka υιοθετήθηκαν άμεσα, όμως εκείνη έμεινε στο καταφύγιο, χωρίς τα μωρά της, στρεσαρισμένη και μελαγχολική. Για μεγάλο διάστημα, ήταν επιφυλακτική έως και φοβική με τους ανθρώπους και τις κινήσεις τους, λόγω των όσων είχε περάσει. Για καλή της τύχη όμως, η Νάντια και ο σύζυγός της, ο Τάσος, αποφάσισαν να την υιοθετήσουν. Το ζευγάρι αυτό άνοιξε την αγκαλιά του και προσέφερε ένα σπίτι αγάπης στο τρομαγμένο σκυλί που είχε αποχωριστεί τα κουτάβια του. Την ημέρα που επισκέφθηκα το καταφύγιο ήταν εκεί η Mokka και η συμπεριφορά της με κατέπληξε. Αν και εξακολουθούσε να φοβάται τους ανθρώπους, το συναισθηματικό δέσιμο που είχε αναπτύξει με τη Νάντια ήταν ολοφάνερο. Αναζητούσε την αγκαλιά της και την εμπιστευόταν σαν μαμά της. Είναι εντυπωσιακό ότι μέσα σε λίγους μήνες, με υπομονή και στοργή, η Νάντια μπόρεσε να προσεγγίσει την πληγωμένη καρδιά αυτού του ζώου. 

Μια εβδομάδα μετά, επισκέφτηκα πάλι το καταφύγιο της Νίκαιας, συμμετέχοντας σε μια εθελοντική δράση που διοργάνωνε η ομάδα “Φοβισμένα αδεσποτάκια”. Αυτή τη φορά επικεντρώθηκα στην αλληλεπίδραση με τα ζώα. Μαζί με άλλους εθελοντές, έβγαλα βόλτα μερικά σκυλιά στον ανοιχτό χώρο γύρω από το καταφύγιο, ο οποίος θυμίζει εξοχή και ενδείκνυται για περίπατο. Γενικά η έξοδος της βόλτας είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τους τετράποδους φίλους μας, διότι αποτελεί ευκαιρία άσκησης, κοινωνικοποίησης και αλλαγής παραστάσεων από την κλεισούρα του κελιού του καταφυγίου. Τα νεαρά σκυλιά έχουν άφθονη ενέργεια, την οποία εκτονώνουν εξερευνώντας τη γύρω περιοχή κατά τη διάρκεια της βόλτας. Τα γηραιότερα σκυλιά αποζητούν επίσης τη βόλτα, αλλά περπατούν με πιο αργούς ρυθμούς και κουράζονται ευκολότερα. Κάθε σκυλί, ανάλογα με την ηλικία, το σωματότυπο και το χαρακτήρα του, κάνει τη βόλτα μια ξεχωριστή εμπειρία. Στη συνέχεια έπαιξα με τα σκυλιά και τέλος βοήθησα στο πλύσιμό τους, ώστε να δροσιστούν. 

Η συγκλονιστική παρουσία εκείνης της ημέρας ήταν αναμφίβολα η Μάρσυ, το καινούριο σκυλί που είχε έρθει στο καταφύγιο. Το θηλυκό αυτό ντόπερμαν έχει ηλικία 11 ετών και όταν το συνάντησα ήταν εμφανώς ταλαιπωρημένο. Δυστυχώς, πριν διασωθεί από τους εθελοντές, το σκυλί αυτό ζούσε σε άθλιες συνθήκες, ενώ του είχαν κόψει την ουρά και τα αυτιά. Τα τραύματα που έφερε σε διάφορα σημεία του σώματος μαρτυρούσαν την παραμέληση και την κακοποίηση που είχε υποστεί. Η Μάρσυ αν και είχε καταπονηθεί σωματικά στο προηγούμενο “σπίτι” της, κατάφερε να διατηρήσει την εσωτερική της δύναμη. “Μια όμορφη ψυχή, κοινωνική, ευδιάθετη, ανθρωποκεντρική, ήσυχη, φιλική με όλα τα σκυλάκια” περιγράφει η Ειρήνη, επίσης εθελόντρια. Ευτυχώς μέσα σε λίγες μέρες η Μάρσυ υιοθετήθηκε από έναν άνθρωπο που αναγνώρισε το ψυχικό της κάλλος. Από τη μια μεριά μας θλίβει η ταλαιπωρία που βίωσε η Μάρσυ, όμως από την άλλη μας γεμίζει ελπίδα το σθένος ψυχής που διατήρησε κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες. 

Η επόμενη εθελοντική δράση στην οποία συμμετείχα έστειλε ένα μήνυμα αισιοδοξίας προς όλους τους παρευρισκόμενους και όχι μόνο. Τα “Φοβισμένα Αδεσποτάκια” σε συνεργασία με την “Empty the Cages” και σε συνεννόηση με μια δασκάλα εθελόντρια, προσκάλεσαν στο καταφύγιο το 7ο Νηπιαγωγείο Κορυδαλλού. Έτσι, την Κυριακή το πρωί, γονείς, παιδιά και εθελοντές ήταν παρόντες σε μια όμορφη δράση, που είχε στόχο την εξοικείωση των παιδιών με τα σκυλιά αλλά και με τον εθελοντισμό εν γένει. Στο καταφύγιο υπήρχαν χυμοί και σνακς για τους επισκέπτες, ενώ οι εθελοντές ήταν πρόθυμοι να μιλήσουν για το έργο τους και να διευκολύνουν την αλληλεπίδραση των επισκεπτών με τα ζώα. Οι γονείς και τα παιδιά έβγαλαν βόλτα τα σκυλάκια και ύστερα έπαιξαν μαζί τους. Καθ’ όλη τη διάρκεια, η χαρά ήταν έκδηλη στα πρόσωπά τους. Οι γονείς προσέφεραν ξηρά τροφή, φάρμακα και παιχνίδια, ενώ τα παιδιά παρουσίασαν τις όμορφες ζωγραφιές που είχαν ετοιμάσει για τα σκυλιά του καταφυγίου. Η αρμονία που χαρακτήριζε την αλληλεπίδραση μεταξύ παιδιών και σκυλιών ήταν συγκινητική. Το ταίριασμα της νέας γενιάς με τα ζώα, στο πλαίσιο της προσφοράς και του εθελοντισμού, οδηγεί σε ένα καλύτερο μέλλον για τα αδέσποτα, ενώ ταυτόχρονα προάγει την ευαισθητοποίηση των μελλοντικών πολιτών στην αρμονική συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων και τον σεβασμό στην ίδια τη ζωή, τον οποίο πρέπει να διατηρούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία.

Την ίδια μέρα γνωρίσαμε στο καταφύγιο το Λάζαρο. Πρόκειται για ένα σκυλάκι ενός έτους περίπου, το οποίο βρέθηκε στη Νίκαια αποστεωμένο και άρρωστο. Δυστυχώς διαπιστώθηκε ότι πάσχει από ερλιχίωση, μια ασθένεια που προσβάλλει το σκύλο, οπότε χρειάστηκε νοσηλεία σε κτηνιατρείο. Το συνολικό κόστος των εξετάσεων (βιοχημικές, γενική αίματος, τεστ λεϊσμανίασης, επίσκεψη και νοσηλεία) ανήλθε στα 150 ευρώ και φυσικά καλύφθηκε από τους εθελοντές. Επιπλέον ο Λάζαρος εμφάνισε έντονο οίδημα στην κοιλιά, ως αποτέλεσμα συσσώρευσης υγρού, το οποίο απείλησε τη ζωή του. Ευτυχώς το πρήξιμο υποχώρησε, ύστερα από την παροχή κτηνιατρικής περίθαλψης και την χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Ο Λάζαρος είναι ακόμα αδύναμος και φοβισμένος, όμως πιστεύουμε σε αυτόν, γιατί έχει δείξει ότι είναι μαχητής.

Οι  τρεις αυτές επισκέψεις στο καταφύγιο της Νίκαιας ενίσχυσαν την επιθυμία μου να βοηθήσω τα αδέσποτα ζώα. Έκανα νέους φίλους, ανθρώπους και σκύλους, έβγαλα βόλτα και έπαιξα με σκυλιά όλων των ηλικιών και μεγεθών. Η παραμονή των ζώων στο καταφύγιο είναι σίγουρα καλύτερη από την αδέσποτη ζωή στο δρόμο. Όμως ο αριθμός των ζώων που μπορούν να φιλοξενηθούν είναι περιορισμένος. Το καταφύγιο αποτελεί προσωρινό σπίτι. Στόχος μας είναι τα κλουβιά να αδειάσουν και τα σκυλιά να υιοθετηθούν από φιλόζωους. 

Ελπίζω η προσωπική μου εμπειρία να σας εμπνεύσει. Αποφασίστε το, τολμήστε, θα βγείτε απόλυτα και πολλαπλώς ωφελημένοι από τη διεπαφή με τα ζωάκια!

Για τη συγγραφική ομάδα του YourDailyLife γράφει ο Γιώργος Νικολαΐδης.